We współpracy z Wojewódzką Federacją Sportu w Tarnowie, sekcja jest organizatorem Drużynowych Mistrzostw Polski Juniorów, a w 1979r. Strefowej Spartakiady Młodzieży juniorów młodszych i juniorów. Poza sportowym, jest to również sukces organizacyjny. (W późniejszych latach w Tarnowie organizowane są dwukrotnie finały Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w Szermierce, finały Indywidualnych i Drużynowych Mistrzostw Polski Juniorów Młodszych oraz trzykrotnie finały Centralnych Mistrzostw Szkolnego Związku Sportowego). Szermierze regularnie zaczynają plasować się w czołówce ogólnopolskich zawodów. Nie zawsze udaje się zdobyć medal, ale wyniki są satysfakcjonujące. W 1979r. srebrny medal w Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży, zdobywa drużyna florecistek. W Toruniu mogło być złoto, ale za drugie miejsce też przyjmujemy gratulacje no i okrzyknięto nas rewelacją spartakiady. Kolejny medal, to brązowy we florecie kobiet w 1982r. w Drużynowych Mistrzostwach Polski Juniorek. Mistrzostwa były w Gdańsku i dokładnie w czasie dekoracji, gdy przyjmujemy medale, odjeżdża nasz ostatni, nocny pociąg do Tarnowa. Gorączkowe poszukiwania tanich noclegów, których brak, telefon do prezesa Knapika i szybka decyzja: kolacja i nocleg w Grand Hotelu w Sopocie. 1986 rok, to dwa brązowe medale zdobyte przez florecistki i szpadzistów w drużynowym turnieju Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w Opolu. Ciężki mecz dziewcząt o brązowy medal z AZS Warszawa i sędziująca pani, która zapomniała, że ma też prawą rękę, do pokazywania trafień w prawo. W samą porę, w pobliżu planszy stanął groźny pan z Komisji Technicznej i pani zaczęła używać obu rąk. Na szczęście dla nas nie nadużywa już lewej i szczęśliwe florecistki biegną kibicować szpadzistom. Skutecznie. Chłopcy pokonują Legię i cieszymy się z dwóch medali. Braki w medalowej kolekcji, uzupełniają w 1989r. floreciści, zdobywając brązowy medal w turnieju drużynowym Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w Busku. Ostatni mecz o brązowy medal wygrywamy z florecistami Legii Warszawa, ale najbardziej dramatyczny był mecz z Budowlanymi Toruń wygrany 9:6, w tym pięć walk w stosunku 5:4 i wszystkie ostatnie trafienia „na jedną lampę”. Przyszedł czas na złoto. W 1993r. Mistrzostwa Polski Juniorek Młodszych w szpadzie wygrywa Magdalena Król, a drużyna dziewcząt zdobywa srebrny medal. W 1995r. kolejny złoty medal, tym razem Mistrzostw Polski Juniorek, zdobywa w szpadzie Marta Ściubisz, drużyna dziewcząt staje na drugim stopniu podium. Te medale zdobyte w Krakowie i w Gliwicach poza składem personalnym naszej drużyny łączy jeszcze fakt, że w obu mistrzostwach, w walce o złoto przegrywa z naszymi zawodniczkami medalistka Mistrzostw Świata w szpadzie Renata Dejewska. Dodatkowego blasku medalom dodaje fakt, że nasze dziewczęta trenują na co dzień floret, ale w szpadzie świetnie sobie radzą nie tylko w tych mistrzostwach. W Mistrzostwach Polski Juniorów Młodszych w Poznaniu, w 1997r. brązowy medal we florecie zdobywa Leszek Rajski. Ma dopiero 14 lat i jest to początek jego sukcesów na planszy. I chociaż medale, poza jednym brązowym, zdobytym przez drużynę szpadzistów, wychowanków trenera Marka Nowosieleckigo (pracował w sekcji z grupą szpadzistów w latach 1982 – 1988), zdobywają podopieczni Marii Burnagiel, to w sekcji, przez te wszystkie lata obowiązuje regułą, że „sukces każdego z nas, jest sukcesem całej grupy”. O miejscu na podium Mistrzostw Polski marzy wielu, ale nie wszystkim udaje się to marzenie spełnić. Często brakuje jednego, dwóch celnych trafień. Źródłem satysfakcji są nie tylko medalowe miejsca. Takim wydarzeniem jest m.in. awans w 1980r. młodziutkiej drużyny florecistek do Pucharu Polski Seniorek, który to fakt zostaje uznany za niespodziankę i duży sukces. Podkreślają to dziennikarze w ogólnopolskiej prasie sportowej. (Informacje o medalowych i finałowych lokatach w Mistrzostwach Polski i Ogólnopolskich Turniejach Klasyfikacyjnych przedstawione są w tabelach).